نوشته‌ها

تفاوت مهاجرت به استرالیا با کانادا

استرالیا و کانادا هر دو از مقصدهای محبوب مهاجرت در جهان هستند. این دو کشور انگلیسی‌زبان شباهت‌های زیادی با یکدیگر دارند؛ هر دو از کشورهای تحت نظر خاندان سلطنتی بریتانیا محسوب می‌شوند، تنوع قومی-فرهنگی بسیار بالایی دارند، نظام آموزشی آن‌ها به دلیل برخورداری از استانداردهای بالای آموزشی و دانشگاه‌های برجسته در سطح جهان شهرت زیادی داشته و حتی سیستم سیاسی فدرال و وضعیت اقتصادی آن‌ها نیز تا حدود زیادی یکسان است.

یکی از زمینه‌هایی که در عین برخی از شباهت‌ها، دو کشور را از یکدیگر متمایز می‌سازد، حوزه سیاست‌ها و فرآیند مهاجرتی است. اگرچه هر دو کشور انواع روش‌های مهاجرتی همچون مهاجرت تحصیلی، کاری، سرمایه‌گذاری و خانوادگی را ارائه می‌دهند، اما هر کدام شرایط و ضوابط مختلفی داشته که موجب می‌شود متقاضیان متفاوتی را به خود جذب کنند.

در حوزه مهاجرت تحصیلی؛ رتبه و امتیاز دانشگاه‌های استرالیا نسبت به دانشگاه‌های کانادا بالاتر بوده و امکان اخذ بورسیه تحصیلی در آن‌ها بالاتر است. از طرف دیگر هزینه تحصیل در کانادا به مراتب کمتر از استرالیا بوده و تحصیل در کالج نیز محبوبیت زیادی دارد زیرا به دانشجویان کمک می‌کند با مهارت‌های عملی رشته خود بیشتر آشنا شده و بتوانند به سرعت جذب بازار کار شوند. هر دو کشور در زمینه اخذ ویزای تحصیلی سخت‌گیری کمتری از خود نشان می‌دهند، با این حال فرآیند اخذ ویزای تحصیلی کانادا آسان‌تر از استرالیا است.

در حوزه مهاجرت کاری؛ هر دو کشور چندین مسیر همراه با اقامت دائم به متقاضیان ارائه می‌دهند و از سیستم امتیازبندی برای ارزیابی علاقه‌مندان استفاده می‌کنند. با این حال می‌توان گفت که تفاوت‌های عمده‌ای در سیستم امتیازبندی این دو کشور وجود دارد، مانند:

در کانادا شما حتی با داشتن یک سال سابقه کار در حوزه تخصصی خود امتیاز کسب می‌کنید، درحالیکه در استرالیا به حداقل سه سال سابقه کار نیاز دارید.

داشتن سابقه کار ۵ ساله با ۳ ساله در کانادا تفاوتی ندارد زیرا امتیاز سوابق بیش از ۳ سال یکسان است، در حالیکه در استرالیا دسته‌بندی‌های بیشتری برای امتیاز سابقه کاری وجود دارد.

مرتبط بودن تحصیلات با سابقه کار در استرالیا اهمیت بیشتری نسبت به کانادا دارد.

برای مهاجرت به استرالیا تنها داشتن دانش در زبان انگلیسی معیار است، در حالیکه برای مهاجرت به کانادا هردو زبان فرانسه و انگلیسی به یک میزان اهمیت داشته و متقاضیان می‌توانند از طریق تسلط در هر دو زبان شانس خود را برای مهاجرت به این کشور افزایش دهند.

برای مهاجرت به استرالیا به حداقل سطح زبان معادل آیلتس ۶ نیاز دارید، هرچند داشتن آیلتس ۷ به بالا منجر به اخذ امتیاز می‌شود. اما در کانادا حداقل نمره آیلتس مورد نیاز ۵ بوده و به میزانی که دانش زبانی افزایش یابد، امتیاز بیشتری را می‌توان دریافت کرد.

از منظر هزینه‌ها کشور کانادا مقرون به صرفه‌تر از استرالیا است. هزینه ثبت‌نام در سامانه SKILL SELECT استرالیا ۴۵۰۰ دلار بوده در حالیکه هزینه ثبت‌نام در EXPRESS ENTRY کانادا ۲۰۰ دلار است.

ارائه گواهی تمکن مالی برای برخی از برنامه‌ها یا ایالات استرالیا اجباری نیست، در حالیکه ارائه این گواهی برای تمامی برنامه‌ها و استان‌های کانادا الزامی است.

مدت زمان بررسی درخواست متقاضیان در کشور استرالیا حداقل یک سال و در کانادا حدود ۷-۹ ماه به طول می‌انجامد.

کانادا تا سال ۲۰۱۹ در حوزه‌ی فناوری اطلاعات به ۱۸۲.۰۰۰ نیروی کار نیاز دارد

کانادا تا سال ۲۰۱۹ برای پر کردن کردن موقعیت‌های شغلیِ مورد نیازش در حوزه‌ی فناوری اطلاعات (IT) به ۱۸۲.۰۰۰ نیروی کار نیاز دارد.

با توجه با عدم تطابق مهارت‌ها، عدم توازنِ عرضه و تقاضا، افزایش سن نیروی کار و دیگر عوامل، کانادا در پنج سال آینده با کمبود استعداد‌های مورد نیاز خود در عرصه‌ی فناوری مواجه خواهد شد.

در این راستا، کانادا برای پرکردن موقعیت‌های شغلیِ مورد نیازش، تا سال ۲۰۱۹ به ۱۸۲.۰۰۰ مشاور و تحلیل‌گرِ سیستم‌های اطلاعاتی، اپراتورِ کامپیوتر و شبکه، تکنسین وب، مهندس نرم‌افزار و سایر تخصص‌های وابسته نیاز خواهد داشت. در حال حاضر، حدود ۸۱۱.۲۰۰ متخصص در حوزه‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) در کانادا مشغول به کار می‌باشند، اما استان‌های سراسر این کشور، تا سال ۲۰۱۹ نیازمند ۱۸۲.۰۰۰ نفر نیروی بااستعدادِ ICT خواهند بود.

«آخرین نوآوری‌ها در فناوری اطلاعات و ارتباطات (به‌خصوص امور اینترنتی نظیر شبکه‌های اجتماعی، تلفن همراه، تجزیه و تحلیل، برنامک‌ها (اَپ‌ها) و فناوری ابری (SMAAC) تبدیل به محرک‌های نوآوری، بهره‌وری و رشد شده‌اند. پیش‌بینی می‌شود که افراد مستعد و توانمند داخلی در زمینه ICT، پاسخگوی این حجم نیاز به نیروی کار نباشند و استخدام همه‌ی آن‌ها نیز برای رفع این نیاز کفایت نکند.»

اکثر کارفرمایان همچنان با مشکلاتی از قبیل استخدام افرادی دست و پنجه نرم خواهند کرد که هم مهارت‌های فنی لازم را داشته باشند و هم با اقتضائات کسب و کار آشنا باشند. «اگر نیروی کار کافی به این بازار کار تزریق نشود، رشد و رونق کانادا به مخاطره خواهد افتاد.»

پژوهش‌گران اذعان داشته‌اند که «رشد اشتغال، در کنار عوامل دیگری چون جابجایی تقاضا (به دلیل عدم انطباق مهارت‌ها)، بازنشستگی و سایر عوامل خروج از کار، و عدم توازنِ عرضه و تقاضا، برخی مشاغل را بیش از شغل‌های دیگر تحت تاثیر قرار خواهد داد.»

طبق گزارش مذکور، مشاغل زیر از جمله شغل‌هایی هستند که تقاضا و نیاز به آن‌ها بالا خواهد بود:

  • مشاوران و تحلیل‌گران سیستم‌های اطلاعات
  • اپراتورهای کامپیوتر و شبکه و کارشناسان فنی وب
  • برنامه‌نویسان کامپیوتر و توسعه‌دهندگان رسانه‌های تعاملی
  • مهندسین نرم‌افزار
  • تصویرگران و طراحان گرافیک
  • مدیران کامپیوتر و سیستم‌های اطلاعاتی
  • تحلیل‌گران و مدیران پایگاه داده‌ها

مشاغل زیر از جمله شغل‌هایی هستند که تقاضا و نیاز به آن‌ها در حد متوسط خواهد بود:

  • تکنیسین‌ها و کارشناس‌های مهندسی برق و الکترونیک
  • توسعه‌دهندگان و طراحان وب
  • مهندسین کامپیوتر
  • مهندسین برق و الکترونیک
  • تکنسین‌های پشتیبانی کاربران
  • تکنیسین‌های تست سیستم‌ها

و مشاغل زیر از جمله شغل‌هایی هستند که تقاضا و نیاز به آن‌ها کم خواهد بود:

  • مدیران حامل‌های مخابراتی
  • تکنسین‌های پخش برنامه

عدم توازنِ عرضه و تقاضا، استان‌های زیر را تحت تاثیر قرار خواهد داد:

بریتیش کلمبیا باید ظرف پنج سال آینده، حدود ۲۰.۹۰۰ موقعیت شغلی خالی در حوزه‌ی فناوری اطلاعات و ارتباطات را پر کند. انتظار می‌رود تا سال ۲۰۱۹، نیاز به متخصص ICT در ونکوور به۱۵.۵۰۰، در ویکتوریا به۱.۷۰۰، و در سایر شهرهای استان بریتیش کلمبیا به ۳.۶۰۰ نفر برسد.

آلبرتا باید ظرف پنج سال آینده، حدود ۱۷.۳۰۰ موقعیت شغلی خالی در حوزه‌ی فناوری اطلاعات و ارتباطات را پر کند. انتظار می‌رود تا سال ۲۰۱۹، نیاز به متخصص ICT در کلگری به ۱۰.۶۰۰، در ادمونتن به ۴.۰۰۰ و در سایر شهرهای استان آلبرتا به ۲.۵۰۰ نفر برسد.

ساسکاچوان باید ظرف پنج سال آینده، حدود ۳.۹۰۰ موقعیت شغلی خالی در حوزه‌ی فناوری اطلاعات و ارتباطات را پر کند. انتظار می‌رود تا سال ۲۰۱۹، نیاز به متخصص ICT در رجینا به ۱.۴۰۰، در ساسکاچوان به بیش از  ۱.۱۰۰ و در سایر شهرهای این استان، به یش از ۱۳۰۰ نفر چوان برسد.

مانیتوبا باید ظرف پنج سال آینده، حدود ۴.۰۰۰ موقعیت شغلی خالی در حوزه‌ی فناوری اطلاعات و ارتباطات را پر کند. انتظار می‌رود تا سال ۲۰۱۹، نیاز به متخصص ICT در وینپینگ به ۳.۳۰۰، و در سایر شهرهای این استان، به بیش از ۶۰۰ نفر برسد.

انتاریو باید باید ظرف پنج سال آینده، حدود ۷۶.۳۰۰ موقعیت شغلی خالی در حوزه‌ی فناوری اطلاعات و ارتباطات را پر کند. انتظار می‌رود تا سال ۲۰۱۹، نیاز به متخصص ICT در تورنتوی بزرگ به ۵۳.۷۰۰، در اتاوا-گاتینیو به ۹.۷۰۰، در منطقه‌ی کیچنر- کمبریج- واترلو به بیش از ۳.۸۰۰، و در سایر مناطق این استان، به بیش از  ۹.۹۰۰ نفر برسد.

کِبِک باید باید ظرف پنج سال آینده، حدود ۴۹.۶۰۰ موقعیت شغلی خالی در حوزه‌ی فناوری اطلاعات و ارتباطات را پر کند. انتظار می‌رود تا سال ۲۰۱۹، نیاز به متخصص ICT در مونترال به ۳۵.۶۰۰، در شهر کبک به بیش از ۹.۹۰۰ و در سایر شهرهای این استان، به  ۳.۹۰۰ نفر برسد.

نیوبرانزویک باید ظرف پنج سال آینده، حدود ۲.۲۰۰ موقعیت شغلی خالی در حوزه‌ی فناوری اطلاعات و ارتباطات را پر کند. انتظار می‌رود تا سال ۲۰۱۹، نیاز به متخصص ICT در مانکتون به ۹۰۰، در فردریکتون به بیش از ۸۰۰، در سنت‌جان به ۳۰۰، و در سایر شهرهای این استان به ۱۰۰ نفر برسد.

نوا اسکوشیا باید ظرف پنج سال آینده، حدود ۳.۲۰۰ موقعیت شغلی خالی در حوزه‌ی فناوری اطلاعات و ارتباطات را پر کند. انتظار می‌رود تا سال ۲۰۱۹، نیاز به متخصص ICT در هالیافاکس به ۲۹۰۰، و در سایر شهرهای این استان به ۳۰۰ نفر برسد.

جزیره پرنس ادوارد باید ظرف پنج سال آینده، حدود ۱.۵۰۰ موقعیت شغلی خالی در حوزه‌ی فناوری اطلاعات و ارتباطات را پر کند. انتظار می‌رود تا سال ۲۰۱۹، نیاز به متخصص ICT در شارلوت تاون به ۹۰۰، و سایر شهرهای این استان، به بیش از ۵۰۰ نفر برسد.

نیوفاندلند و لابرادور باید ظرف پنج سال آینده، حدود ۳.۸۰۰ موقعیت شغلی خالی در حوزه‌ی فناوری اطلاعات و ارتباطات را پر کند. انتظار می‌رود تا سال ۲۰۱۹، نیاز به متخصص ICT در سنت‌جونز به ۲.۴۰۰ و در سایر شهرهای این استان به بیش از ۱.۲۰۰ نفر برسد.

نویسندگان این گزارش بیان کرده‌اند که بسیار مهم است که کسب و کارها اقدام به «جذب و حفظ» زنان در شغل‌های مرتبط با حوزه‌ی فناوری اطلاعات و ارتباطات نمایند. نویسندگان مذکور به این نکته اشاره کرده‌اند که در حال حاضر، سه‌چهارم متخصصانِ حوزه‌ی فناوری اطلاعات و ارتباطات را مردان تشکیل می‌دهند.

یکی از راه‌های دیگر برای پر کردنِ خلاء مورد نظر، جذب جوانان به حرفه‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات است. در حال حاضر، فقط یک بیستمِ مشاغلِ ICT در اختیار کسانی است که می‌توان آن‌ها را در جرگه‌ی جوانان قرار داد.

در کنار این راه‌کارها، کسب و کارهای کانادایی باید برای جذب استعداهای مورد نیاز خود، چشم به آن سوی مرزهای کانادا بدوزند. با این حال، چشم انداز بازار کار برای مهاجرین هم چندان خوش‌بینانه نیست.

گزارشِ مورد بحث، تصریح می‌کند که «مهاجرینِ فاقد تجربه‌ی کار در بازار کانادا، از نظر تامین شغلِ متناسب با صلاحیت‌های خود در حوزه‌ی ICT، با مشکلات قابل توجهی مواجه‌اند. در این راستا، می‌توان به برنامه‌هایی متوسل شد که ترکیبی از آموزش در محل کار، و شیوه‌های کسب و کار و ارتباطات است. این برنامه‌ها می‌توانند زمینه‌سازِ فرصت‌هایی عالی برای کسانی باشند که تازه به کانادا آماده و به دنبال کار می‌گردند. این برنامه‌ها می‌توانند به چنین افرادی کمک کنند تا شغلی متناسب با مهارت‌ها و صلاحیت‌های خود بیابند.»